Choroby cywilizacyjne

Choroby cywilizacyjne to tak naprawdę zespół różnych dolegliwości, których powstawanie i występowanie związane jest z rozwojem naszej cywilizacji. Jeszcze sto lat temu nie moglibyśmy nazwać w ten sposób żadnej z chorób. Szybkie tempo życia sprawiło, że oprócz wielu pozytywnych aspektów rozwoju społeczeństw, pojawiły się także negatywne skutki tego procesu. Na zachodzie Europy wiedza o chorobach cywilizacyjnych jest znacznie bardziej rozpowszechniona, niż w Polsce. Czas poznać najważniejsze z dolegliwości naszej cywilizacji.

Cukrzyca

Zwana też chorobą społeczna, jest jednym z najczęściej występujących współcześnie schorzeń. Jej leczenie polega nie tylko na prawidłowym przyjmowaniu leków, ale także zmianie sposobu odżywiania (eliminacja węglowodanów prostych, np. słodyczy) i trybu życia. Przyczyną choroby cukrzycowej jest niewłaściwa gospodarką insulinowa w organizmie. Substancja ta odpowiada za transport glukozy, tak więc jej brak uniemożliwia prawidłowe zaopatrzenie organizmu w ten związek energetyczny. Wyróżniamy cukrzycę typu I, związaną z brakiem insuliny, zwaną stąd insulinozależną oraz cukrzycę typu II, która odznacza się niedostateczną produkcją insuliny przez trzustkę.

Choroba wieńcowa

Zwana inaczej chorobą niedokrwienną serca. Wiąże się z niedostatecznym zaopatrzeniem mięśnia sercowego w tlen i substancje odżywcze, co jest spowodowane, m.in. nadciśnieniem tętniczym czy miażdżycą. Prowadzi do bólów w klatce piersiowej, trudności w wykonywaniu aktywności fizycznej, a w ostateczności do zawału serca. Przyczyny występowania choroby wieńcowej mają zarówno uwarunkowanie społeczne (moda na niewłaściwą dietę: dużo tłuszczów, cukrów prostych, cholesterolu), jak i indywidualne (palenie papierosów, brak kontroli lekarskiej, nadwaga).

Choroby psychiczne: uzależnienia (pracoholizm, narkomania, alkoholizm, lekomania), bulimia, anoreksja, depresja, nerwice, wypalenie zawodowe.
Inne choroby cywilizacyjne: AIDS, astma oskrzelowa, alergie, nowotwory, schorzenia kręgosłupa, choroby oczu, reumatyzm, choroby weneryczne.

Choroby zawodowe

Wykonywanie pracy, niezależnie, czy jest to praca fizyczna czy umysłowa, może przynosić nie tylko dochody, ale także prowadzić do rozmaitych schorzeń. Jednak nie każda dolegliwość naszego organizmu, którą powiążemy z pracą zawodową, będzie mogła być zakwalifikowana jako choroba zawodowa. Wykaz tych chorób określony jest w Kodeksie Pracy i na bieżąco aktualizowany. Choroby zawodowe zaliczane są do grona chorób cywilizacyjnych.

Choroba może być uznana za zawodową, jeśli związana jest z wykonywaniem pracy w szkodliwych warunkach lub sposób jej wykonywania prowadzi do uszkodzenia zdrowia. Procedura rozpoznania i orzekania o tego typu chorobie jest ściśle określona przepisami ustawy. Zgłoszenia podejrzenia takiego rodzaju choroby może dokonać sam pracownik albo mający z nim kontakt lekarz lub też pracodawca.

Przyznanie chorobie statusu choroby zawodowej oznacza dla nosiciela choroby możliwość otrzymywania świadczeń, m.in. zasiłku chorobowego, świadczeń rehabilitacyjnych, odszkodowania czy renty. Pracownik może starać się także o pokrycie kosztów leczenia oraz innego rodzaju wynagrodzenia pieniężne za powstały podczas pracy uszczerbek na zdrowiu.

Najczęściej występującymi chorobami zawodowymi są choroby narządu głosu. Powodem tych schorzeń jest nadmierny wysiłek głosowy (a za taki uznaje się trwający ponad 15 lat), występujący głównie w pracy nauczyciela. Na drugim miejscu pośród najpopularniejszych chorób zawodowych są choroby płuc. Te dolegliwości wiążą się z wdychaniem szkodliwych dla zdrowia pyłów, np. podczas wykonywania pracy górnika, ale ich przyczyną mogą być także trudności z rzuceniem palenia. Spośród chorób zawodowych istotną grupę stanowią choroby zakaźne i pasożytnicze, a także związane z ubytkiem słuchu. Długotrwała praca w hałasie prowadzi do niedosłuchu lub całkowitej głuchoty i występuje najczęściej pośród pracowników fizycznych, wykonujących swoje zajęcia w dużych halach produkcyjnych przy towarzyszeniu huku maszyn i urządzeń.

Inne choroby zawodowe to: nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników rakotwórczych występujących w miejscu pracy, choroby układu nerwowego, choroby skóry, choroby opłucnej związane z wdychaniem pyłu azbestu, a także choroby układu ruchu.

Aktywność ruchowa

O tym, jak ważny dla naszego zdrowia i urody jest ruch, przekonał się każdy, kto choć raz stosował jakąś dietę odchudzającą. Przestrzegamy zaleceń diety, jemy regularnie niewielkie posiłki, a waga… ani drgnie. Przyczyną tego, że nie chudniemy, mimo nowych nawyków żywieniowych, jest brak ruchu. Nie wystarczy jedynie zmienić swoich upodobań kulinarnych i czekać z założonymi rękami w fotelu, aż zmieścimy się w wymarzony rozmiar ubrań.

Ruch jest nam potrzebny do życia tak samo, jak woda czy jedzenie. Często nie zdajemy sobie sprawy z roli, jaką aktywność fizyczna odgrywa w naszym życiu. Brak ruchu działa niekorzystnie nie tylko na nasze zdrowie fizyczne. Niedostateczna ilość ćwiczeń fizycznych prowadzi do otyłości i chorób układu krążenia, a także innych chorób cywilizacyjnych. Spada również nasza kondycja psychiczna. Dlaczego? Podczas uprawiania sportu czy zwykłego spaceru dotleniamy nasz organizm, co korzystnie wpływa na zdrowie psychiczne (w trakcie wykonywania ćwiczeń wydziela się hormon zwany serotoniną, odpowiedzialny za nasze uczucie szczęścia).

Dlatego właśnie codzienna dawka aktywności ruchowej (wykonywanej koniecznie w dzień, najlepiej przy słonecznej pogodzie) zalecana jest osobom cierpiącym na depresję. Ruch na świeżym powietrzu to więc doskonała okazja do zachowania zdrowia psychicznego, a przy okazji pozwala wytrenować kondycję fizyczną. Spacer, bieg, nordic walking, aerobic, taniec – każda forma jest dobra, bo pozwala odreagować stres, co jest szczególnie ważne w profilaktyce i leczeniu chorób zawodowych.

Niestety, z badań prowadzonych przez organizacje prozdrowotne wynika, że poziom aktywności fizycznej, zarówno pośród dzieci i młodzieży, jak i dorosłych, stale maleje. Przyczyną tego są przede wszystkim złe nawyki: dieta, która prowadzi do uczucia ociężałości, siedzący tryb życia, stały brak czasu, zmęczenie pracą zawodową, moda na spędzanie wolnego czasu przed telewizorem i komputerem.

A wystarczy jedynie zastosować zasadę 3x30x130 – a więc ruch co najmniej trzy razy w tygodniu, po trzydzieści minut średnio intensywnych ćwiczeń, podczas których nasze tętno wzrośnie do 130/minutę!

Jesteś zainteresowany zrzuceniem wagi? Proponujemy Ci rozwiązania medyczne, które z powodzeniem stosuje się z klikach. Operacyjne leczenie otyłości jest praktyką, która pozwala pozbyć się wielu kilogramów dzięki jednemu zabiegowi. Zobacz co proponują specjaliści i skonsultuj się w sprawie wstępnie diagnozy.